Verkeersslachtoffer? Vraag gerust hulp!

‘Ik heb nog altijd last van hardrijdende auto’s. Dat zit gewoon nog ergens als trigger in mijn achterhoofd’, zegt de een. De ander: ‘Ik wil mezelf geen slachtoffer vinden, ik wil graag weer terug naar hoe het was vier jaar geleden.’

De video van Slachtofferhulp Nederland is duidelijk genoeg. Verkeersslachtoffers zijn ook slachtoffers, en hebben dus recht op hulp. Geweldige campagne.

Voor altijd getekend

Wij zijn zo gewend te denken dat ‘het wel meevalt’, ook als je een ongeluk hebt gehad. En daarom zoek je geen hulp, terwijl je zoveel hulp nodig hebt.

Gevolg? Voor altijd getekend. Meer of minder. Bang voor iedere auto die de bocht om komt.

Na-effecten zijn niet vreemd

Laat ik eerst zeggen dat het zeker geen vreemd effect is. Je hebt iets heftigs meegemaakt dat diepe sporen trekt in je lichaam. Niet alleen zichtbaar via wondjes, maar ook onzichtbaar.

Het ongeluk is voor jou een levensbedreigende situatie. Letterlijk. Daardoor slaat je automatische respons aan in je lichaam die ervoor zorgt dat je kunt vechten of vluchten, een overblijfsel uit de oertijd. Dat kost heel veel energie, waar je lichaam voor zorgdraagt, via je zenuwstelsel, stoffen die aangemaakt worden, organen die minder of juist extra actief worden.

De opgehoopte energie weer laten gaan

Zodra het gevaar voorbij is, treden omgekeerde reacties op en kan je lichaam alle opgehoopte energie weer laten gaan. Dit is de ideale situatie.

Het vervelende is alleen dat bij een ongeluk vaak geen tijd is om alle energie te laten gaan. Het gaat domweg te snel allemaal. Terwijl je ogen net het gevaar zien aankomen, lig je bijvoorbeeld al op de grond.

De gedachten komen

En dan komen de gedachten. Je ligt wat verdwaasd, merkt dat je je armen en benen nog kunt bewegen en staat snel weer op. Je klopt je kleren af en stapt weer op je fiets. Goed afgelopen, denk je nog.

Wat je niet opmerkt is dat je zenuwstelsel nog niet klaar is. Weet je nog, die was zich aan het voorbereiden op de klap,. Maar de klap was er al voordat de voorbereiding klaar was.

Je gedachten zijn zoveel sneller dan je lichaam

Met je gedachten ben je al klaar, terwijl je lichaam, met je zenuwstelsel, nog steeds bezig is met de dreiging. Het lichaam is namelijk veel langzamer dan je gedachten en moet expliciet de tijd krijgen om te ontladen. Het moet die bedreigende situatie op een manier afronden die logisch is voor je lichaam.

Zolang dat niet gebeurt, blijft er restspanning in je lijf zitten. Die maakt dat je bijvoorbeeld bang blijft voor hard rijdende auto’s. Deze restspanning kan er zelfs voor zorgen dat de gevolgen voor jou steeds erger worden. Dan durf je na een week geen drukke weg meer over te steken, fiets je na een maand einden om zodat je via stoplichten rijdt en voel je je na een half jaar algeheel prikkelbaar en gestrest.

Je lichaam moet alsnog ontladen

De uitweg zit erin om je lichaam alsnog te laten ontladen. Dat kan zelfs na jaren nog. Het betekent dat je lichaam de kans moet krijgen om, stapje voor stapje, de bewegingen te maken die nodig zijn om de bedreigende situatie tot een goed einde te brengen. Praten is hierbij niet nodig, mag wel. Maar het draait om je lichaam.

Dat is waar Somatic Experiencing bij helpt. Een goede manier om trauma-energie uit je lichaam te laten gaan.

Meer weten?

Wil je meer weten? Ik heb hierover het e-book Versterk je draagkracht, een gids geschreven.