Een duik in je verdrongen emoties kan helpen

‘Eigenlijk weten we er bijna niets van af”, is ongeveer het eerste wat de man in zijn witte jas  tegen me zegt. Niet dat ik veel hoop had toen ik een afspraak in het ziekenhuis maakte, maar je moet toch wat. Ik kan niet eens meer helder denken als gevolg van de migraines die inmiddels om de paar dagen komen.

(PS Op de foto zie je een tekening van mijn aura's, waarmee migraine bij mij altijd begint: slangetjes van prisma's.) 

Soms ben je compleet wanhopig

Een bezoek aan een officiële arts levert weinig op. Ja, kennis. Maar wat heb ik daaraan?

De arts legt me keurig uit dat er verschillende fases  zijn bij migraine. Als je chagrijnig bent en snakt naar chocola of koffie kan de migraine al begonnen zijn. Dan denk je wellicht dat je migraine komt door die chocola of koffie maar die is het gevolg ervan.

De wetenschap weet het niet

Waar migraine dan wel door komt? De wetenschap heeft geen idee. Dus krijg ik pillen die niet bedoeld zijn tegen migraine, maar waarvan bekend is dat ze wel eens helpen. Zo krijg ik bètablokkers mee. En verdomd. Een paar weken lang verminderen de aanvallen. Maar dan is het weer terug als eerst: om de paar dagen.

Dan heeft hij nog epilepsiemedicijnen, die ook tijdelijk helpen. En vervolgens is zijn arsenaal uitgeput.

Migraine bij 10 procent bevolking

Bizar eigenlijk dat er nog steeds zo weinig bekend is over wat er tegen migraine te doen is. Geen post op LinkedIn roept zoveel reacties op als een post over migraine. Van mensen die er ook last van hebben.

Het Leids Universitatie Medisch Centrum spreekt op zijn site van ‘meer dan 10 procent van de bevolking’ die jaarlijks last heeft van migraine, met een gemiddelde van 2 maal per maand. Een Belgische gezondheidssite heeft het over 15 procent van de bevolking. 

Veel dus.

En toch geen echte oplossing

Ah ja. Er zijn wel medicijnen die verlichting kunnen bieden. Maar niet bij iedereen. En vooral om de ernst te verminderen, voorkomen lukt niet.

Wel succesverhalen

Er zijn wél succesverhalen. Mensen die met een andere leefstijl hun migraine onder de duim hebben gekregen.

Ik ben er ook zo een. Ik durf nog niet te zeggen dat ik ervan af ben, maar ik ben al super gelukkig omdat het nu veel minder vaak voorkomt. Hooguit twee maal per maand. Niet meer twee tot drie maal per week dus.

Hoe heb ik mijn migraine verminderd?

Tsja. De vraag stellen betekent dat ik hem beantwoord. Maar verwacht geen recept. Hooguit belangrijke ingrediënten, van wat bij mij heeft gewerkt.

Zoals mijn onverwerkte emoties. Die vormen een soort ijsberg onder water voor het bovengrondse, zichtbare deel van de migraine. Het topje boven water is alleen de uitloper van dat wat zich onder water afspeelt.

Ziekenhuis biedt geen oplossing

Zonder de man in het ziekenhuis. Hoe aardig en meelevend hij ook was, daar had ik niets aan. Hij kon me niet verder helpen en geloofde me ook niet. Of liever gezegd, luisterde niet naar wat ik te vertellen had.

Ik wist namelijk zeker dat de toename van mijn migraines te maken hadden met mijn emotioneel heftige jaar en hoe ik daarop reageerde: namelijk door de emoties te onderdrukken en mezelf klein te maken. Onzichtbaar. En door te blijven proberen en door te buffelen en te verwachten dat ik dan wel gezien zou worden.

Een patroon uit mijn jeugd

Dit was een patroon dat ik mezelf al in mijn vroege jeugd had aangeleerd. Het had me beschermd tegen emotionele pijn. Zoals ieder kind zichzelf patronen aanleert.

Dit jaar was het geëscaleerd en nu was het tijd die patronen te onderzoeken en de emotionele lading ervan los te laten. Via het werk dat ik al deed: Helende Reizen en ook meer lichaamsgericht ‘ontwikkelings’werk.

Langzaam verminderde het aantal aanvallen. Wat was ik blij als er weer een maand lang geen slangetjes voorbij mijn ogen waren gekomen. Ik ging door. Nog meer op zoek in mezelf, nog meer bovenhalen en nog meer lading verminderen van wat ik in mijn leven heb opgeslagen.

En zie, het is 6 jaar later en het is al best lang geleden dat ik mijn laatste migraine-aanval heb gehad.

Er is hoop

Kortom: er is hoop. Misschien ook voor jou met je migraine.

En ik vind daar inmiddels ook ondersteuning voor. Via de term ‘SOLK’, wat staat voor Lichamelijk Onverklaarbare Lichamelijke Klachten.

Je hoeft er niet mee te ‘leren leven’

Je weet wel. Je hebt ergens eindeloos last van. Je gaat naar de dokter, de fysiotherapeut, andere therapeuten en niets helpt. Tot ze zeggen: ‘Je moet er maar mee leren leven.’

Nee dus. Want heel vaak blijkt er wel wat aan te doen, alleen niet via een pilletje. Of een standaardtherapie. Wat wel werkt is onverwerkte emoties te lijf gaan, aldus de wetenschappers achter Emovere. 

Precies dus wat ik bij mezelf gedaan heb en waar ik als zielscoach anderen mee help.

Is dat goed nieuws of niet?

Wil je meer weten? Mail me gerust.