Als een lekkend dak in je eigen hoofd

We zijn een weekend zeilen, mijn zussen en ik met ieders aanhang. Ik ben midden in mijn opleiding tot zielscoach en mijn zwager wil wel eens weten wat dat inhoudt: een zielscoach. Ik hakkel wat over mensen helpen die problemen hebben ofzo. Een vrij vage uitleg. Dan zeg ik erachteraan: ‘Ja, het gaat niet om problemen met een lekkend dak.’

Grappen vliegen over het dek

Dan moet je net mijn familie hebben. Als ze ergens grappen over kunnen maken, dan doen ze dat. Ze steken de draak met mij dat ik dus loodgieter aan het worden ben, dat ik mijn website vol moet zetten met foto’s van lekkende daken en dat het nu inderdaad heel duidelijk is wat ik ga doen. Niet dus.

Ik wil me terugtrekken

Mijn eerste neiging is om me stil in een hoekje terug te trekken. Oh, ik heb iets stoms gezegd. Gelukkig is er nog een tweede neiging: zo stom is het eigenlijk niet wat ik gezegd heb. Dat lekkende dak is juist een prachtige metafoor.

Als het druppelt in je huis moet je op zoek naar de oorzaak. Je stuurt een loodgieter het dak op, die vogelt uit wat er aan de hand is en repareert de beschadiging.

Als jij beschadigd bent

Maar wat nou als het niet om een beschadiging van je huis gaat, maar om een beschadiging van jezelf? Als er een gat in je is ontstaat omdat je moeder altijd tegen je schreeuwde en je nooit iets goed deed? Of als dat gat is ontstaan doordat je gepest werd? Of doordat je al heel jong kanker kreeg, daar wel van bent genezen, maar je moeite hebt om te genieten?

Dan heb je ook een soort lekkend dak dat gerepareerd moet worden. Dus zo gek is het nog niet om te zeggen dat ik mensen help met een lekkend dak. Een metaforisch lekkend dak 😊.

Kan jij wel wat hulp gebruiken bij je reparatie?