Hoe je met je boosheid ook je leven onderdrukt

Hij is burn out. Veel meer weet ik niet van hem. Ja, toch wel. Hij heeft geen energie om een Helende Reis aan mij te geven, tijdens dit seminar. Mooi! Dan heb ik alle tijd voor hem. Ik noem hem hier Hein. 

Terug naar een herinnering

Aarzelend stapt Hein deze speciale hypno- en regressiesessie in. Wat gaat er gebeuren? Al snel groeit zijn vertrouwen in mij, in het proces. Hij stapt er volledig in.

Er komt een herinnering die vooral boosheid oplevert. Prachtig! Hij komt onder zijn laag van sufheid vandaan.

Suf als we boosheid niet willen voelen

Dit is sufheid die ontstaat doordat we die boosheid niet willen voelen. Die boosheid roept namelijk heel veel angst op. Want wat kan er allemaal wel niet gebeuren als Woede de vrije teugels krijgt? Je kunt mensen wel vernietigen met die kracht. En dat wil je niet, want je houdt van de mensen om je heen.

Dus ben je bang voor je woede en houd je hem onder. Zodra je hem voelt, als je hem al voelt, stop je hem weg. Diep weg.

Alle emoties verdwijnen

Maar helaas. Het is niet alleen je woede die onder die deken verdwijnt. Je bent nu eenmaal niet in staat onderscheid te maken tussen je verschillende gevoelens, dus verdwijnt alles. Ook de intense blijdschap, ook de super vreugde, ook de diepe liefde.

Ondertussen ben je dag en nacht bezig die woede eronder te houden. Denk je eens in wat een energie dát kost. Niet gek dat je dan niet zoveel meer overhoudt en burn out raakt....

De paradox van onze hersenen

Het is de paradox van onze hersenen; we denken dat boosheid gevaarlijk is, en dus houden we hem eronder. Het gevolg is dat we in het gunstigste geval als een soort suffende beer door het leven gaan. En in het slechtste geval total loss thuis zitten.

Wat we vergeten is dat boosheid eigenlijk niet meer is dan energie. Energie in beweging. Door die eronder te houden, snijden we onszelf af van onze levensenergie.

Waar is je authentieke jij?

Nog zo’n paradox: je bent alsmaar bezig je geliefde niet te laten merken dat je eigenlijk boos bent. Maar daarmee kwets je je geliefde juist. Je onthoudt je geliefde je authentieke jij. De jij die wel eens boos is, ja, dat ook, maar ook degene die op – de meeste – andere tijden echt blij, echt vrolijk, echt liefdevol is. Het een kan niet zonder het ander.

Boos worden op de ander?

Betekent dat dat je je boosheid er maar lekker uit moet gooien? Lekker die ander kwetsen met jouw verdriet, jouw haat, jouw ergernissen?

Nee, dat niet. Het betekent wel dat je je eigen boosheid moet herkennen in jezelf. En vooral ook erkennen. Er liefdevol bij aanwezig zijn en het de ruimte geven. In jezelf. Nu is dat wat makkelijker geschreven dan gedaan, dat weet ik ook wel. Toch kan het.

Boosheid: niet meer dan vitale energie

En dat is precies wat Hein voor elkaar krijgt. Hij blijft bij zijn woede, doorvoelt hem, worstelt zich er  recht doorheen, net zo lang tot die woede denkt: goed dan, ik ben hier niet meer nodig.

En dan lost de woede op in ....  in ENERGIE. Echt waar!

Vuurwerk om zijn hoofd

Zodra Hein zijn ogen open doet zie ik het. Zijn ogen schitteren, door de tranen heen, die er ook nog zijn. En, ongelogen, ik zie een soort vuurwerk om zijn hoofd. Wat een kracht straalt hij uit.

De volgende dag komt hij naar me toe. Hij wil me bedanken. Voor de veranderingen die nu al in gang zijn gezet. Ook in zijn relatie. Nog een dag later, bij het einde van het seminar, doet hij dat nogmaals.

Zo kan het gaan. In dit geval tijdens een seminar. Maar net zo goed tijdens losse sessies in mijn praktijkruimte.